Dat plakboek wilde me maar niet loslaten, want we hebben het erover gehad dat een aantal brieven van Jane Austen werden verknipt en aan fans werden gegeven. Vaak alleen maar de handtekening. Ik heb zelf ooit zo’n stukje brief op de kop weten van de beroemde grammatica-schrijver, Robert Lowth, maar had liever gezien dat de hele brief bewaard was gebleven.

Maar in dit plakboek hebben we dus een stukje van de brief (wie zou de handtekening hebben gekregen?), onmiskenbaar het handschrift van Jane Austen. En ook de spelling, zoals ik die heb beschreven in mijn boek In Search of Jane Austen (OUP, 2014). Als je goed kijkt, zie je dat ze ook de lange <s> gebruikt, maar niet zo vaak als wat we op haar grafsteen aantreffen.

Blijkbaar is dit een recente vondst, want de Telegraph schrijft erover in februari dit jaar. Leuk, dit soort dingen, zo is onderzoek dus nooit klaar!