Gisteren waren we in de Weston Library in Oxford (onderdeel van de Bodleian Library), waar we twee handschriften van Jane Austen te zien zouden krijgen, The Watsons en Volume the First van de Juvenilia. Helaas maar met een klein groepje, want we mochten maar met maximaal 15 mensen langskomen. Tot onze verrassing stond er een hele tafel klaar met allerlei extra dingen, eerste edities, moderne boeken over Jane Austen, maar ook twee brieven . Een was geschreven met potlood (brief 124D in Le Faye’s editie), en diende dus waarschijnlijk als kladversie. De brief was gericht aan haar uitgever John Murray, met wie Henry meestal contact had (in dit geval over de publicatie van Emma). Maar Henry was om dat moment ernstig ziek, zodat Jane zelf met Murray contact opnam. Dat was dus haar eerste eigen brief aan haar uitgever, en er zouden er nog meer volgen, waarin ze zich een uitstekend onderhandelaar betoonde. En dat voor een vrouw uit die tijd.
Het aardige van deze brief is dat hij met potlood is geschreven, en dat hij dus als kladversie bewaard is gebleven, Ook aardig om te zien is dat ze hier haar welbekende ‘dashes’ (gedachtestreepjes) ook al gebruikte en dat we verkorte vormen in de brief vinden zoals ‘&’ (voor and) en Eveng voor ‘evening’, en, helemaal aan het eind, ‘Yr HumServt’, ‘Your Humble Servant’. Zo ging het schrijven sneller. Deze afsluitende formule, maar ook de opening, ‘Sir’, laten zien dat het een beleefde brief was.
Heel anders van toon is de andere brief (brief 110 in Le Feye’s editie), gericht aan haar nichtje Anna Lefroy (de oudste dochter van haar broer James). Een half velletje maar, met een gat in de tekst doordat iemand er ooit het zegel uit had geknipt. Helaas! Aan de achterkant konden we het adres zien, en de brief is gericht aan ‘Mrs B. Lefroy’ in Hendon. Als we goed naar de datum kijken, in het licht van de geschiedenis van de family Austen, zien we dat Anna en Benjamin twee weken eerder waren getrouwd, en in de brief brengt Jane de gelukwensen over van Harriet Benn. Het gat in de tekst is zo goed mogelijk ingevuld door Deirdre Le Faye. De brief eindigt met de woorden “Make everybody at Hendon [waar Anna nu dus woonde] admire Mansfield Park” – dat was namelijk net uitgekomen.
Ook hier gebruikt Jane gedachtestreepjes en korte vormen: ‘affec:’ voor ‘affectionate’. Maar de opening en de afsluiting zijn veel informeler dan in de brief aan John Murray.
Zo kunnen ook degenen die niet mee konden naar de bezichtiging de brieven lezen.
Hartelijk dank, Rachael Marsay van de Weston Library, dat we deze bijzondere documenten mochten zien!